शुक्रवार, २२ ऑक्टोबर. माझा शेवटचा दिवस कंपनीमध्ये. सगळ्या मित्रांना सोडून जाताना थोडं वाईट वाटत होत, पण काही पर्याय उरला नव्हता..म्हणजे अडोबी सोडताना माझ्या मनाला अतिशय लागलं होत, रडलो होतो खूप, पण ह्यावेळी स्वत:ला खूप सावरल होत, मन खूप घट्ट केल होत.

त्यादिवशी माझी सकाळची शिफ्ट असल्याने मला जास्त कोणी भेटलं नाही आणि मी सगळ्यांना भेटल्याशिवाय जाण अशक्य होत, म्हणून रात्री परत ऑफिसला यायचं ठरवलं आणि माझ्या फ्लोरवरुन निघालो. ४ थ्या मजल्यावर आपसूक पावले वळली..केतकी, तारिक, हेमंता, राजा अश्या माझ्या कितीतरी अडोबीयन मित्रांना भेटल्याशिवाय कसा जाणार मी?

केतकीच्या पॉडवरच मी, तारिक गप्पा मारत बसलो त्याने घरून आणलेला आणि माझ्यासाठी खास राखून ठेवलेला चिकन फ्राइड राइस संपवला. जुन्या आठवणी काढू लागलो, मोठमोठ्याने हसू लागलो. मध्येच केतकी डोळ्याच्या कडा पुसत होती मॉनिटरकडे डोळे करून. थोडे दिवस थांब असा सांगत होती माझा वाढदिवस आहे रे, प्लीज़ प्लीज़…पण पण…मला आता थांबण शक्यच नव्हत कारण मॅनेजमेंटला मी एक आठवडा वाढीव दिला होता पण…असो नसेल माझी गरज आता. कॉर्पोरेट नियमच आहे, एक जर मावळत असेल तर त्यांची किंमत रेवेन्यू प्रोडक्षनच्या दृष्टीने शून्यच…

मग तिथून देवकाकांकडे गेलो मग घरी आलो रात्री ९ ला आणि परत ११ ला निघालो ऑफीसला. ट्रेनमध्ये बसल्यावर जिमीला एसएमएस केला,  की मी येतोय कोणाला सांगू नकोस. इम्रानने पण फोन केला “तू मुझे बिना मिले कैसे जा सकता है भाई?” म्हटलं आलोच आहे ऑफीसच्या गेटवर, येतोय वर. आज सगळं अनोळखी वाटायला लागलं होत. ज्या ऑफीसमध्ये परत आलो होतो एक वर्षाने, ते परत सोडताना वाईट वाटत होत म्हणा. पण काय करणार…  फ्लोरवर आलो आणि सगळे अरे सुहास आया सुहास आया म्हणून आले उठून..लीडरशिप मधले कोणी नव्हतं कारण सगळे क्लाइंटला सोडायला एअरपोर्टवर गेले होते..

इम्रानसोबत ब्रेक घेतला..मस्त परत जेवलो. माझ्या सीनियर टीम मॅनेजरचा वाढदिवस होता त्याला शुभेच्छा दिल्या. नवीन बॅच जी आता फ्लोरवर येणार होती, त्यांना भेटलो कॅंटीन मध्येच… पोर सॉलिड उत्साही होती, पण जेव्हा त्यांना कळलं, आज की माझा शेवटचा दिवस आहे, तेव्हा थोडे सीरियस झाले. म्हटलं चला आता फ्लोरवर जाऊ आणि थोडी प्रॉडक्ट सपोर्टची प्रॅक्टीस करू.

आता विक्रांत सोबत मी पण त्यांच्या ट्रेनिंग सेशनमध्ये घुसलो होतो 🙂 तोपर्यंत फ्लोरवर सगळे सीनियर्स आले, गप्पा मारू लागले. मी आपला नवीन बॅच सोबत काही प्रॉब्लम्स सोडवात बसलो होतो.. पहाटेचे ३ वाजले होते, मी घरी जाणार होतो…पण म्हटलं अजुन एक तास थांबू. विक्रांतला म्हटलं, चल आपला एक खादाडीच सेशन करू अनायसे इम्रानपण आहे. त्याची शिफ्ट संपली होती, तो आणि पूजा थांबले होते. मी, इम्रान आणि विक्रांत असे काही जेवतो ऑफीसमध्ये की टेबलवरच्या डिश उचलायला ३-४ मिनिटे लागायची.. तिघेही एक नंबरचे खादाड खौ 🙂

कॅंटीनमध्ये आलो चहा, ब्रेड बटर घेतल..म्हटल हे काय खातोय मग दोन बोइल एग सॅंडविच मागवले, सोबत ४ कोल्ड ड्रिंक..चहा पिऊन झाल्यावर..मग इडली, मग डोसा, कोल्ड ड्रिंक, आइसक्रीम, परत दोन शेवपुरी, दोन सुखा भेळ, वेज स्प्रिंग रोल, परत कोल्ड ड्रिंक आणि शेवटी पास्ता 🙂 हुश्श्श् दमलो…लिहून नाही खाऊन..असं परत कधीच खायला मिळणार नाही असं आम्ही खाल्लं होत… 😀

४ वाजले इम्रान घरी निघाला, जाताना मला एक स्निकर्स चॉकलेट घेऊन दिलं. मी अजुन एक तास थांबतो अस सांगितलं आणि फ्लोरवर आलो. सगळे सीनियर्स अजुन थांबले होते, नॉर्मली ते ३ ला जातात किवा ४ ला… पण आज ते थांबले होते…मी फ्लोरवर सगळ्यांना मदत करत होतो, मस्ती करत होतो. कोणाला वाटलंच नसतं, की आज माझा शेवटचा दिवस आहे. मग मी सगळ्या फॉर्मॅलीटीज कंप्लीट केल्या. एफ न एफचा फॉर्म भरून आय कार्ड दिलं केतनला. आयकार्ड शिवाय मला कसं तरीच होत होते. सगळ्यांना भेटून पॉडवर आलो एक छोटा गुड बाइ ईमेल लिहला आणि दिला पाठवून…

Hi Friends,

Today is my last working day with Stream.. One year 10 days and few hours with RR n Two Years 4 months with Adobe. It was really tough decision for me ..but Growth means Change and Change involves Risk..Stepping from Known to  Unknown..

Cheers to all dear Friends n God Bless you all…

Regards,

Suhas Zele

ईमेल टाकला आणि मी कोणालाच न सांगता निघू लागलो..तेवढ्यात मागून आवाज आला..

“अरे सुहास ये देख ना कस्टमर दिमाग मैं जा राहा है, क्या ट्रबलशूट करू??” काजल ओरडली आणि तिने जीभ चावली..सॉरी सॉरी.. मी म्हणालो  “सॉरी किस लिये??” तिचा प्रॉब्लेम सॉल्व करून, पुढल्यावेळी हे अस् करायचं सांगितलं. ती थॅंक्स थॅंक्स करत होती, पण आता मला ६ चा होम ड्रॉप मिस नव्हता करायचा आणि तिच्या पाठीवर हात ठेवून तडक लिफ्टकडे निघून आलो आणि ती गॉड ब्लेस्स यू म्हणत कीप इन टच ओरडत होती…

😦  🙂

–सुझे !!